Bloemen en bijen langs wegen en dijken

In 1987 kwam het boek Linten in het Landschap uit van de schrijvers Harry Wonink, Marion Pelk en Bert Koetzier uit. Ze wezen op het belang voor het behoud van de natuur en het tegengaan van het enorme verlies van soorten planten, dieren, slakken en insecten. Door ruilverkaveling, verstedelijking, bemesting en ontwatering waren destijds al veel soorten verdwenen. In hun boek benadrukten ze de noodzaak van het behoud van de natuur in wegbermen, langs spoorwegen, in bestaande natuurgebieden, langs beken en rivieren, langs dijken en op houtwallen.

Toch is men sindsdien nog jaren op grote schaal door gegaan met het uitbreiden van wegen, het opslokken van natuurgebieden, het nog intensiever vergiftigen en overbemesten van land. Sinds 1987 zijn nog eens veel soorten verdwenen uit een wereld met klimaatverandering, toename van CO2 en stikstof.

In deze eeuw is het aantal mensen dat ongerust is sterk toegenomen. Daarbij zijn er gelukkig positieve initiatieven om tegengas te geven en de afbraak te stoppen en waar mogelijk oude biotopen te herstellen. Niet alleen natuurorganisaties zijn actief als het gaat om vergroting van de biodiversiteit, ook bedrijven en sommige overheden en enthousiaste personen zien het belang in. Er zijn diverse projecten, waarin tussen al deze partijen wordt samengewerkt.

Een mooi voorbeeld van samenwerking wat nu al geleid heeft tot een groot succes, wil ik uitlichten.

 Het gaat om Honey Highway, een initiatief van Deborah Post, bedrijfskundige, die zich liet inspireren door enerzijds Rudolph Steiner en zijn boek De bijen en anderzijds door Piet Zonderwijk (1924 -2006) de Wageningse hoogleraar met zijn boek De Bonte Berm uit 1979. Belangrijk voor Deborah was de bijensterfte door een aantal problemen, zoals het tekort aan stuifmeel en nectar, dit wegens gebrek aan biodiversiteit  en een overmatig gebruik van mest en gif. Daarnaast constateerde ze dat imkers zich vaak meer inzetten voor de honingproductie dan voor de bijengezondheid. Tenslotte merkte ze dat de varroamijt en andere plagen te maken hadden met het gesleep en gereis met bijenvolken over de wereld.

Honey Highway is een initiatief dat de biodiversiteit wil verhogen door bloemenmengsels te zaaien langs wegen en spoorwegen in bermen, op dijken, bedrijventerreinen en parken. Zo komen er meer insecten, zoals wilde bijen. Honey Highway is een landelijke organisatie, die werkt volgens een plan met een tijdpad. Bij ieder project wordt begonnen met bodemanalyse, prepareren van de grond en het bloemenzadenmengsel passen aan de omgeving, om vervolgens in te zaaien en daarna maai-afspraken te maken.

A4 Honey Highway 1e bloei-jaar 2016 Foto: Honey Highway

Er is samenwerking met grote overheden die ondersteunen: Rijkswaterstaat, ProRail en de Provincies. Vanaf 2015 is ruim 500 kilometer gerealiseerd o.a. A4 Delft-Schiedam, Spoorrails Gelderland, Maeslantkering Hoek van Holland, Schiphol Rijk, Joure, N237 Utrecht, N218 Maasvlakte, N14 Den Haag, N32 Leeuwarden, N470 Delft-Zoetermeer, A2 Utrecht. A7 Afsluitdijk-Joure, Gooimeerdijk Almere.

Daarnaast worden bedrijven en organisaties zoals scholen geadviseerd. Sommige ondernemers sponsoren, terwijl anderen grond beschikbar stellen om in te zaaien. Zo stellen bedrijven grond beschikbaar om in te zaaien.

Naast de succesvolle activiteiten is er spin-off via de communicatie om de projecten heen. Zo is Honey Highway aanwezig bij openingen van projecten samen met bestuurders, medewerkers en  schoolkinderen. Men kreeg veel aandacht in de media. Zo wordt biodiversiteit breed uitgerold!

Men geeft praktijkles “Red de Bij” aan basisschoolkinderen. In de afgelopen 3 jaar gebeurde dat op  75 scholen. Kinderen waren ook betrokken bij inzaaiprojecten. Men geeft workshops over wilde bloemen, een biodynamische imkercursus en een korfvlechtcursus. Mooie educatie!

Alles zeer de moeite waard en geheel aansluitend bij de genoemde boeken Linten in het Landschap en De Bonte Berm. Ik wil Honey Highways feliciteren met het resultaat!

Kijk maar op http://www.honeyhighway.nl/

Gepubliceerd door Job de Jonge

Hij is geboren op 8 juli 1949 in het Rotterdam in opbouw 9 jaar na het bombardement. Zijn overgrootouders waren geworteld in Schouwen-Duiveland, IJsselmonde en de Hoeksche Waard. Hun kinderen en kleinkinderen trokken naar de grote stad Rotterdam of werden er geboren, zoals beide ouders van Job.Op Zuid bezocht hij na de lagere school het Johannes Calvijn Lyceum. In Rotterdam ontmoette hij zijn huidige vrouw Ida de Waard. Met haar heeft hij twee kinderen, drie kleinkinderen en één op komst.Sinds 1968, het jaar van democratisering, studeerde hij medicijnen aan de VU. Na zijn artsexamen in 1975 specialiseerde hij zich als psychiater en psychotherapeut met een groot accent op de kinderpsychiatrie. 35 jaar werkte hij als zodanig. Daarnaast was hij actief als bestuurslid in zijn beroepsverenigingen. Nu met pensioen heeft hij veel meer tijd voor andere zaken, die hem al eerder bezighielden, zoals contacten leggen, innerlijke verdieping via yoga, werken in de tuin, werken met bijen, het zoeken naar voorouders en het op kleine schaal deelnemen aan maatschappelijke zaken zoals biodiversiteit en milieu. Hij houdt van geschiedenis, filosofie, kunst en muziek. De laatste jaren schrijft hij gedichten.

Geef een reactie Reactie annuleren